Ένας σπουδαίος άνθρωπος των γραμμάτων έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, το βράδυ του Σαββάτου. Ο συγγραφέας, ακαδημαϊκός και φιλόσοφος Μισέλ Σερ, που μέσα από τα βιβλία του, λογοτεχνικά και φιλοσοφικά επηρέασε τη γαλλική και ευρωπαϊκή γραμματεία και φιλοσοφία.
Φιλόσοφος των επιστημών από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα, αναγνωρίζεται ως ένας από τους ανανεωτές της γαλλικής επιστημολογίας.
Άνθρωπος «μπον βιβέρ», με δύσκολο χαρακτήρα, εραστής των επιστημών και των γραμμάτων, αλλά και του καλού φαγητού, πολυδιαβασμένος και με ευρείες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, εραστής της γλώσσας και της προφορικής παράδοσης, άφησε το στίγμα του στα Γράμματα και την επιστήμη.
Οι φοιτητές του ακόμη θυμούνται τον τρόπο με τον οποίο ξεκινούσε το πρώτο μάθημα: «Δεσποινίδες και κύριοι, ακούστε με καλά, γιατί αυτό που θα ακούσετε σήμερα πρόκειται να αλλάξει τη ζωή σας…» Πίστευε στη δύναμη της παιδείας με την ουσιαστική έννοια του όρου και μέσα από το έργο του ανέλυσε τον σύγχρονο τρόπο ζωής διεισδυτικά.
Σε ομιλία του την 1η Μαρτίου του 2011, για τις νέες προκλήσεις της εκπαίδευσης, όπου αναγνωρίζει τη δυναμική και τις δυνατότητες που προσφέρουν το διαδίκτυο και τα νέα μέσα, ασκώντας κριτική και στον τρόπο που η κοινωνία επηρεάζει την πνευματική εξέλιξη των νέων, τόνιζε μεταξύ πολλών άλλων τα εξής:
«Εμείς οι ενήλικες έχουμε ενισχύσει την κοινωνία του θεάματος σε βαθμό παιδαγωγικής κοινωνίας και ο γιγάντιος ανταγωνισμός που δημιουργεί, η ματαιόδοξη αμορφωσιά της, επισκιάζουν το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Μέσω του χρόνου ακρόασης και θέασης, της γοητείας και της ισχύος τους, τα media έχουν προ πολλού επισκιάσει την εκπαιδευτική λειτουργία».
Ο Μισέλ Σερ γεννήθηκε στην Αζέν της νότιας Γαλλίας το 1930, σπούδασε μαθηματικά και φυσιογνωστικές επιστήμες, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Normale Superieure στη φιλοσοφία. Δίδαξε ιστορία των επιστημών στα Πανεπιστήμια του Κλερμόν-Φεράν, της Σορβόνης, της Βενσέν και του Στάνφορντ. Το 1990 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γαλλίας τον τίμησε, το 2010, με τον ανώτατο τίτλο του «Grand officier de la Legion d’honneur».
Μέσα από το έργο του, πολυσχιδές και πρωτότυπο, επιχείρησε να δείξει την αυταπάτη που υπάρχει στο διαχωρισμό των ανθρωπιστικών και των θετικών επιστημών και να θεμελιώσει μια επιστημολογία η οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας.
Το έργο του περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα βιβλία: “Hermes” Ι, ΙΙ και III (1969, 1972, 1974), “Les Cinq Sens” (1985), “Le Tiers-Instruit” (1991) “Hominescence” (2001), “L’Incandescent” (2003), “Le Malpropre” (2008). Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: “Το φυσικό συμβόλαιο” (Π.Ε.Κ., 2001) και “Το παράσιτο” (Σμίλη, 2009).
Πηγές για τα βιογραφικά στοιχεία: Le Monde, Βιβλιονέτ
Πηγή: Εφημερίδα Συντακτών